การได้รับไนเตรตในน้ำดื่มเป็นเวลานานอาจเป็นปัจจัยเสี่ยงของมะเร็งต่อมลูกหมาก

การศึกษายังชี้ให้เห็นว่าอาหารมีบทบาทสำคัญ นักวิจัยพบว่าการรับประทานไฟเบอร์ ผลไม้/ผัก และวิตามินซีมากๆ สามารถลดผลกระทบด้านลบของไนเตรตในน้ำดื่มได้ การกลืนกินไนเตรตในน้ำและไตรฮาโลมีเทน จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือเพื่อประเมินว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคไนเตรตในน้ำและไตรฮาโลมีเทน (THMs) กับความเสี่ยงของมะเร็งต่อมลูกหมากหรือไม่ ไนเตรตและ THMs เป็นสารปนเปื้อนที่พบได้บ่อยที่สุดในน้ำดื่ม ไนเตรตที่มีอยู่ในน้ำมาจากปุ๋ยทางการเกษตรและมูลสัตว์จากการทำฟาร์มปศุสัตว์แบบเข้มข้น มันถูกชะล้างลงสู่ชั้นหินอุ้มน้ำและแม่น้ำด้วยน้ำฝน "ไนเตรตเป็นสารประกอบที่เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ แต่เราได้เปลี่ยนวัฏจักรตามธรรมชาติของมัน" คริสตินา วิลลานูเอวา นักวิจัยจาก ISGlobal ที่เชี่ยวชาญด้านมลพิษทางน้ำอธิบาย การศึกษาครั้งใหม่นี้พิจารณาว่าการได้รับสารไนไตรต์ในระยะยาวตลอดช่วงวัยอาจนำไปสู่มะเร็งได้หรือไม่ THMs เป็นผลพลอยได้จากการฆ่าเชื้อโรคในน้ำ กล่าวคือ สารประกอบทางเคมีที่เกิดขึ้นหลังจากน้ำดื่มถูกฆ่าเชื้อ โดยมักจะมีคลอรีน ซึ่งแตกต่างจากไนเตรตที่ทางเข้าสู่ทางเดียวคือการกลืนกิน THMs สามารถสูดดมและดูดซึมผ่านผิวหนังได้ในขณะอาบน้ำ ว่ายน้ำในสระ หรือล้างจาน การสัมผัส THMs เป็นเวลานานมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของมะเร็งกระเพาะปัสสาวะ แต่หลักฐานของความสัมพันธ์ระหว่าง THMs กับมะเร็งชนิดอื่นๆ จนถึงปัจจุบันยังมีจำกัดมาก มะเร็งต่อมลูกหมากและการสัมผัสระยะยาวกับไนเตรตและ THMs ในน้ำดื่ม เพื่อประเมินความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้ระหว่างมะเร็งต่อมลูกหมากกับการได้รับสารไนเตรตและ THMs ในน้ำดื่มในระยะยาว ทีมวิจัยที่นำโดย ISGlobal ได้ศึกษาผู้ป่วยมะเร็งต่อมลูกหมาก 697 รายในโรงพยาบาลสเปนระหว่างปี 2551-2556 (รวมถึง 97 เนื้องอกที่ลุกลาม) เช่นเดียวกับ กลุ่มควบคุมประกอบด้วยชาย 927 คนอายุ 38-85 ปีที่ไม่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งในขณะที่ทำการศึกษา ค่าเฉลี่ยของไนเตรตและไตรฮาโลมีเทนที่ผู้เข้าร่วมแต่ละคนสัมผัสตั้งแต่อายุ 18 ปี ประเมินโดยพิจารณาจากสถานที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่และประเภท (น้ำประปา น้ำดื่มบรรจุขวด หรือในบางกรณี น้ำบาดาล) และปริมาณน้ำที่พวกเขาดื่มเข้าไป ตลอดชีวิตของพวกเขา มีการประมาณการบนพื้นฐานของข้อมูลที่มีอยู่จากการควบคุมน้ำดื่มที่ดำเนินการโดยเทศบาลหรือบริษัทที่ได้รับสัมปทาน ผลการวิจัยพบว่ายิ่งได้รับไนเตรตมากเท่าใดก็ยิ่งมีความเกี่ยวข้องกับมะเร็งต่อมลูกหมากมากขึ้นเท่านั้น ผู้เข้าร่วมที่มีการกลืนกินไนเตรตในน้ำสูง (ค่าเฉลี่ยตลอดอายุการใช้งานมากกว่า 14 มก. ต่อวัน) มีโอกาสเกิดมะเร็งต่อมลูกหมากระดับต่ำหรือระดับปานกลางมากกว่า 1.6 เท่า และมีแนวโน้มที่จะพัฒนาเนื้องอกต่อมลูกหมากแบบลุกลามมากกว่าผู้เข้าร่วมที่มีไนเตรตต่ำเกือบ 3 เท่า การบริโภค (เฉลี่ยตลอดชีวิตน้อยกว่า 6 มก. ต่อวัน) "มีข้อเสนอแนะว่ามะเร็งต่อมลูกหมากลุกลาม ซึ่งเกี่ยวข้องกับการพยากรณ์โรคที่แย่กว่า มีสาเหตุเชิงสาเหตุที่แตกต่างกันมากกว่าเนื้องอกที่เติบโตช้าและมีอาการไม่รุนแรง และการค้นพบของเรายืนยันความเป็นไปได้นี้" นักวิจัยจาก ISGlobal Carolina Donat-Vargas อธิบาย ผู้เขียนการศึกษา "ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการกลืนกินไนเตรตในน้ำมีอยู่แล้วในผู้ที่บริโภคน้ำที่มีระดับไนเตรตต่ำกว่าระดับสูงสุดที่อนุญาตโดยคำสั่งของยุโรป ซึ่งก็คือไนเตรต 50 มก. ต่อน้ำหนึ่งลิตร" การดื่มน้ำไม่ได้หมายความว่าจะเป็นมะเร็ง ผู้เขียนตั้งข้อสังเกตว่าการศึกษานี้เป็นเพียงหลักฐานแรกของสมาคม ซึ่งจะต้องได้รับการยืนยันผ่านการวิจัยเพิ่มเติม ดังนั้นจึงยังมีหนทางอีกยาวไกลกว่าที่เราจะยืนยันความสัมพันธ์เชิงสาเหตุได้ Donat-Vargas แสดงความคิดเห็นว่า "การได้รับไนเตรตจากน้ำดื่มไม่ได้หมายความว่าคุณจะเป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก" "ความหวังของเราคือการศึกษาครั้งนี้และงานอื่นๆ จะสนับสนุนให้มีการทบทวนระดับไนเตรตที่อนุญาตในน้ำ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์" แม้ว่าการกลืนกิน THMs ในน้ำไม่เกี่ยวข้องกับมะเร็งต่อมลูกหมาก แต่ความเข้มข้นของ THM ในน้ำประปาในที่อยู่อาศัยมีความสัมพันธ์กับการพัฒนาของเนื้องอกเหล่านี้ ซึ่งบ่งชี้ว่าการสูดดมและการสัมผัสทางผิวหนังอาจมีบทบาทสำคัญในการสัมผัสทั้งหมด จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อหาปริมาณการสัมผัสสาร THM อย่างถูกต้องผ่านหลายเส้นทางเพื่อให้ได้ข้อสรุปที่ชัดเจน ไฟเบอร์ ผลไม้ ผัก และวิตามินซีเพื่อป้องกันมะเร็งต่อมลูกหมาก ผู้เข้าร่วมยังได้กรอกแบบสอบถามเกี่ยวกับความถี่ในการรับประทานอาหาร ซึ่งให้ข้อมูลด้านอาหารของแต่ละบุคคล การค้นพบที่โดดเด่นของการศึกษานี้คือความสัมพันธ์ระหว่างไนเตรตที่กินเข้าไปกับมะเร็งต่อมลูกหมากพบได้เฉพาะในผู้ชายที่บริโภคไฟเบอร์ ผัก/ผลไม้ และวิตามินซีต่ำเท่านั้น "สารต้านอนุมูลอิสระ วิตามิน และโพลีฟีนอลในผักและผลไม้อาจยับยั้งการก่อตัวของไนโตรซามีน -- สารประกอบที่มีศักยภาพในการก่อมะเร็ง -- ในกระเพาะอาหาร" Donat-Vargas อธิบาย "ยิ่งไปกว่านั้น วิตามินซียังแสดงฤทธิ์ต้านมะเร็งอย่างมีนัยสำคัญ และในส่วนของไฟเบอร์นั้นมีประโยชน์ต่อแบคทีเรียในลำไส้ ซึ่งป้องกันสารพิษที่ได้จากอาหาร รวมทั้งไนโตรซามีน" ในผู้เข้าร่วมที่บริโภคใยอาหารต่ำ (≤11 กรัม/วัน) การบริโภคไนเตรตที่สูงขึ้นจะเพิ่มโอกาสในการเป็นมะเร็งต่อมลูกหมากถึง 2.3 เท่า อย่างไรก็ตาม, ทีมวิจัยหวังว่าการศึกษานี้จะช่วยสร้างความตระหนักรู้ถึงผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของมนุษย์ที่อาจเกิดขึ้นจากสารมลพิษในน้ำ และเพื่อโน้มน้าวให้เจ้าหน้าที่ควบคุมทรัพยากรธรรมชาตินี้อย่างเข้มงวดมากขึ้น หนึ่งในมาตรการที่เสนอโดยผู้เขียนของการศึกษาเพื่อลดระดับไนเตรต ได้แก่ "การยุติการใช้ปุ๋ยและยาฆ่าแมลงตามอำเภอใจ" และสนับสนุนการยอมรับอาหารที่ให้ความสำคัญกับสุขภาพของโลกโดยการลดการบริโภคสัตว์ อาหารโดยเฉพาะเนื้อสัตว์ มะเร็งต่อมลูกหมาก: มะเร็งที่พบบ่อยที่สุดในผู้ชายสเปน มะเร็งต่อมลูกหมากดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นทั่วโลก ปัจจุบันมะเร็งชนิดนี้เป็นมะเร็งที่พบได้บ่อยที่สุดในผู้ชายชาวสเปน ซึ่งคิดเป็น 22% ของเนื้องอกทั้งหมดที่ได้รับการวินิจฉัย อย่างไรก็ตาม สาเหตุส่วนใหญ่ยังไม่ทราบแน่ชัด และเป็นหนึ่งในมะเร็งไม่กี่ชนิดที่องค์การระหว่างประเทศเพื่อการวิจัยโรคมะเร็ง (IARC) ไม่ได้ระบุสารก่อมะเร็งที่ชัดเจน ปัจจัยเสี่ยงที่ทราบในปัจจุบัน ได้แก่ อายุ เชื้อชาติ และประวัติครอบครัว ไม่สามารถแก้ไขได้ อย่างไรก็ตาม เป็นที่สงสัยว่าการสัมผัสกับสิ่งแวดล้อมบางอย่างอาจนำไปสู่การพัฒนาของมะเร็งต่อมลูกหมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะลุกลามและรูปแบบที่ลุกลามมากขึ้น ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่จะต้องสำรวจปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่อาจนำไปสู่การเกิดมะเร็งนี้ต่อไป เพื่อให้สามารถดำเนินการเพื่อป้องกันได้