โคมไฟ

มีข้อมูลน้อยมากเกี่ยวกับตะเกียงในยุคกลาง แต่ดูเหมือนว่าตะเกียงที่มีอยู่นั้นเป็นแบบเปิด จานรอง และประสิทธิภาพด้อยกว่าตะเกียงแบบปิดของชาวโรมันมาก ความก้าวหน้าครั้งยิ่งใหญ่ในวิวัฒนาการของหลอดไฟเกิดขึ้นในยุโรปในศตวรรษที่ 18 โดยมีการเปิดตัวหัวเผากลางซึ่งโผล่ออกมาจากภาชนะปิดผ่านท่อโลหะและควบคุมได้โดยใช้วงล้อ ความก้าวหน้านี้เกิดขึ้นพร้อมกับการค้นพบว่าเปลวไฟที่เกิดขึ้นสามารถทวีความรุนแรงขึ้นได้โดยการเติมอากาศและปล่องไฟแก้ว จนถึงปลายศตวรรษที่ 18 เชื้อเพลิงหลักที่เผาในตะเกียง ได้แก่ น้ำมันพืช เช่น น้ำมันมะกอกและไขไขสัตว์ ขี้ผึ้ง น้ำมันปลา และน้ำมันปลาวาฬ ด้วยการขุดเจาะน้ำมันปิโตรเลียมเป็นหลุมแรกในปี พ.ศ. 2402 ตะเกียงน้ำมันก๊าด (พาราฟินในอังกฤษ) โคมไฟ ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม ในระหว่างนี้ มีการใช้ก๊าซถ่านหินและก๊าซธรรมชาติเพื่อให้แสงสว่างอย่างกว้างขวาง ก๊าซถ่านหินถูกนำมาใช้เป็นเชื้อเพลิงตะเกียงตั้งแต่ช่วงต้นปี พ.ศ. 2327 และ "เทอร์โมแลมป์" ที่ใช้ก๊าซที่กลั่นจากไม้ได้รับการจดสิทธิบัตรในปี พ.ศ. 2342 แม้ว่าก๊าซถ่านหินจะถูกประณามว่าไม่ปลอดภัย แต่ก็ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นสำหรับไฟถนน และในช่วงต้นของ ในศตวรรษที่ 19 เมืองส่วนใหญ่ในสหรัฐอเมริกาและยุโรปได้จุดไฟตามถนนและบ้านเรือนจำนวนมากขึ้นที่เปลี่ยนมาใช้เชื้อเพลิงใหม่