Phages มีบทบาทสำคัญในการวิจัยในห้องปฏิบัติการ

Phages มีบทบาทสำคัญในการวิจัยในห้องปฏิบัติการ ระยะแรกที่ศึกษาคือระยะที่กำหนดประเภท 1 (T1) ถึงประเภท 7 (T7) T-even phages, T2, T4 และ T6 ถูกใช้เป็นระบบแบบจำลองสำหรับการศึกษาการเพิ่มจำนวนของไวรัส ในปี 1952 Alfred Day Hershey และ Martha Chase ใช้ T2 bacteriophage แบคทีเรีย ในการทดลองที่โด่งดัง ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามีเพียงกรดนิวคลีอิกของโมเลกุลของ phage เท่านั้นที่จำเป็นสำหรับการจำลองแบบภายในแบคทีเรีย ผลการทดลองสนับสนุนทฤษฎีที่ว่า DNA เป็นสารพันธุกรรม เฮอร์ชีย์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาและการแพทย์ในปี พ.ศ. 2512 สำหรับผลงานของเขากับแบคทีเรียในแบคทีเรีย เขาได้แบ่งปันรางวัลกับนักชีววิทยา ซัลวาดอร์ ลูเรีย และแม็กซ์ เดลบรึค ซึ่งทำการทดลองกับแบคทีเรีย T1 ในปี พ.ศ. 2486 (การทดสอบความผันผวน) แสดงให้เห็นว่าการดื้อยาของแบคทีเรียในแบคทีเรีย เป็นผลมาจากการกลายพันธุ์ที่เกิดขึ้นเองและไม่ใช่การตอบสนองโดยตรงต่อปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม เฟสบางตัว เช่น แลมบ์ดา, หมู่ และ M13 ใช้ในเทคโนโลยีรีคอมบิแนนท์ดีเอ็นเอ phage ϕX174 เป็นสิ่งมีชีวิตชนิดแรกที่กำหนดลำดับนิวคลีโอไทด์ทั้งหมด ซึ่งเป็นผลงานที่ Frederick Sanger และเพื่อนร่วมงานทำได้สำเร็จในปี 1977